Tag: Z czym jesteś

Smutek jest bolesny, więc staramy się go unikać. Odreagowując smutek, wyzwalamy energię związaną z cierpieniem. Trzeba umieć rozróżnić cierpienie konstruktywne czyli smutek i cierpienie niekonstruktywne krzywdę. Osoby z syndromem DDA/DDD nie potrafią w konstruktywny sposób przeżyć smutku, ponieważ nasz dziecięcy smutek nie był przyjmowany i kojony przez rodziców.

Aby nie dopuścić do ciągłej manifestacji  w nas poczucia krzywdy, czyli niekonstruktywnego smutku, dopuśćmy go do siebie, zróbmy na niego przestrzeń, przeżyjmy go, bo on da nam ulgę.

Z podcastu dowiecie się:

• Czym jest smutek?
• Czym smutek nie jest?
• Dlaczego błędnie rozumiemy smutek?
• O smutku i rozpaczy – cierpieniu konstruktywnym i niekonstruktywnym.
• Czym objawia się nieprzepracowana krzywdy?
• Co jest potrzebne do przeżycia smutku?
• Dlaczego nie potrafimy konstruktywnie przeżyć smutku?
• Co to znaczy przepracować doświadczenie?
• Jakie są fazy przepracowania?

Lęk jest oczekiwaniem zagrożenia o mglistym i nieznanym charakterze. To jedna z podstawowych emocji, o której trzeba wiedzieć, że poza tym, że jest potrzebna, to jest podstępna. Z jednej strony pomaga i ostrzega nas przed zagrożeniem, z którego się wycofujemy. Z drugiej, nieumiejętnie przeżyta, zalewa nas, odrealnia postrzeganie rzeczywistości i w efekcie przejmuje nad nami kontrolę. Lęk należy zamienić na strach, wtedy jest mniej ‘straszny’.

Lęk jest „straszny” ponieważ jest irracjonalny, dotyczy czegoś nierzeczywistego, czegoś czego nie możemy dotknąć ani zobaczyć. Strach jest mniej „straszny”, ponieważ jest  racjonalny, dotyczy czegoś konkretnego i namacalnego, względem czego wiem co mogę zrobić, podjąć działanie.

Działaniem względem lęku będzie jego przyjęcie, akceptacja i ukojenie. Trzeba zajmować się lękiem, uznać, że jest i jest częścią nas. Lęk nie znika. On się w nas gromadzi, odkłada i kiedy jest go za dużo – powoduje poważne problemy dla naszego zdrowia psychicznego. Warto poszerzać samoświadomość i monitorować co się ze mną dzieje w czterech obszarach – myśli,  emocji, zachowań i ciała.

Osoby z syndromem DDA / DDD mogły doświadczyć w swoim dzieciństwie niekonstruktywnego przeżywania lęku – czyli sytuacji, w której rodzice wyśmiali, zanegowali, odrzucili lub spotęgowali nasz lęk. Nie potraktowali nas i naszych emocji poważnie, z należytą uważnością.

W psychoterapii, z pomocą psychoterapeuty – mamy drugą szansę przeżyć nasz lęk, konstruktywnie, poczuć ulgę, zracjonalizować i zamienić na strach, który minie…

Z podcastu dowiesz się:

• Czym jest lęk i jaki on jest?
• Czym jest lęk uogólniony i lęk odszczepiony?
• W jaki sposób działa lęk?
• Jak radzić sobie z lękiem?
• W jaki sposób psychoterapia pomaga zając się lękiem?
• Jak wygląda proces przepracowania lęku?
• Czym jest PROFIL LĘKU?
• Jakie są nasze reakcje na lęk?
• Jakie są skutki odczuwania permanentnego lęku?
• Kto ma wpływ na nasz sposób odczuwania lęku?
• Jak powinniśmy postępować w obliczu lęku dziecka jako osoby dorosłe?
• Jak możemy pomóc bliskiej osobie, która odczuwa lęk?

Dlaczego tak trudno nam odgadnąć ‘Z czym jestem?’Dlaczego wyrażamy swoje emocje za pomocą”emotek” lub fotek w mediach społecznościowych? Nie zagłuszajmy i nie odkładajmy naszych emocji. Nie-czucie nie jest dobre dla naszego zdrowia psychicznego. Lęk, smutek, złość, wstyd i radość – poczuj te emocje, właśnie takie, jakie je masz.

Wszystkie tematy psychoterapeutyczne są ważne i w naszych podcastach może się zdarzyć tak, że o każdym z nich z osobna będziemy mówić, że jest ważny lub najważniejszy. Trudno nie przyznać, że temat emocji jest wyjściowy, do tego aby zrozumieć siebie.

Z naszymi emocjami jesteśmy non – stop. Jesteśmy MY, to co MYŚLIMY i to, co CZUJEMY czyli nasze EMOCJE.

Czuję znaczy żyję!

Dzisiaj szerzej porozmawiamy o EMOCJACH. Sam termin „emocje” kojarzy się raczej pozytywnie. Emocje czyli, coś się dzieje, jest dynamika, czuję – żyję. Zwykle dzielimy je na te pozytywne i negatywne, przyjemne i nieprzyjemne.

W psychoterapii dowiadujemy się jednak, że:

• Nie ma złych i dobrych emocji. Są tylko konstruktywne i niekonstruktywne sposoby ich wyrażania.
• Nie ma ważnych czy mniej ważnych emocji. Wszystkie emocje są tak samo istotne, są nam potrzebne.
• Nie możemy zmienić swoich emocji. Możemy je zaakceptować i przeżyć. Wziąć odpowiedzialność.
• Emocje trzeba przyjąć, przeżyć, nie blokować ich. Skoro się pojawiają, to mają w tym jakiś ważny cel, domagają się zajęcia się nimi.
• Wszystkie emocje są sumą naszych doświadczeń.

DDD jest trudno z dwóch powodów – w dzieciństwie nie mogliśmy wyrazić swoich emocji lub zostaliśmy nauczeni wyrażać je w niekonstruktywny sposób. Dzisiaj, jako osoby dorosłe, nie mając tych umiejętności, jesteśmy atakowani wszechobecną kulturą piękna, szczęścia i sukcesu. jesteśmy zagubieni. Maskujemy i cierpimy.

Z podcastu na temat wprowadzenia do EMOCJI, dowiesz się:

• Jakie są podstawowe emocje? Czym jest WIELKA PIĄTKA EMOCJI?
• Do czego służą nam emocje?
• Dlaczego nie rozumiemy swoich emocji?
• Dlaczego nie potrafimy przeżyć własnych emocji?
• Dlaczego nie pozwalamy sobie na emocje? Co powoduje, że od nich uciekamy,
  bronimy się, nie chcemy się z nimi zetknąć?

Autodestrukcja jest stylem uszkadzania siebie w celu uzyskania rozładowania napięcia. Autodestrukcja to coś więcej niż złość do siebie, to WŚCIEKŁOŚĆ do siebie, implozja do środka.

Osoby z syndromem DDA/DDD nie potrafią wyrażać i przeżywać konstruktywnie podstawowych emocji: złość, smutek, wstyd, radość i lęk.

Nie potrafimy przeżywać emocji i ten stan się w nas intensyfikuje, konteneruje. Gromadzimy emocje, przez co cały czas rośnie w nas napięcie.  Im dłużej kontenerujemy uczucia, tym coraz słabiej rozpoznajemy co w nich jest i jakie one są. Tracimy kontakt z uczuciami. Im bardziej tego nie wiemy, tym bardziej napięcie rośnie i znowu mamy coraz mniejszy kontakt z tym co jest zkontenerowane. Następuje pomieszanie.

Jeżeli nie przeżyjesz emocji w konstruktywny sposób, pojawi się napięcie i potrzeba rozładowania go, poprzez autodestrukcję.

Im bardziej nie wiemy, tym napięcie jest wyższe. W którymś momencie pojawia się potrzeba odładowania tego napięcia i przez to, że nie mamy konstruktywnych metod odładowania napięcia, sięgamy po metodę niekonstruktywną i jest nią autodestrukcja.

Najwięcej czynności autodestrukcyjnych wypracowaliśmy w okresie dojrzewania.

Jeśli style autodestrukcyjne wypracowaliśmy wcześniej, w okresie latencji (6-12 rok życia), tym trudniej jest je koić i leczyć w życiu dorosłym. Najwięcej czynności autodestrukcyjnych wykształca się w okresie dojrzewania, ponieważ do napięć emocjonalnych dochodzą napięcia hormonalne.

Wykształciliśmy różne sposoby odladowania się autodestrukcyjnego, dzięki którym przychodzi redukcja napięcia, które nazywamy ulgą. To nie jest ulga, tylko pozorna ulga. Nie można czuć ulgi jeśli odładowało się emocje w sposób destrukcyjny, jeśli doprowadziliśmy do ulgi poprzez skrzywdzenie siebie.

Nie będzie to ulga tylko chwilowe odładowanie napięcia. Zaczynamy czuć pustkę, kaca moralnego. Jak sobie dokopiemy, to przyjdzie odrobina spadku napięcia, chwilowa ulga, ale zaraz po niej pustka, która jest niesmakiem, poczuciem zagubienia.

Pustka znowu powoduje budowanie napięcia i wszystko zaczyna się od nowa. To się dzieje non stop. Nie potrafimy z tej zaklętej matni wyjść. Mamy pozorne sposoby odładowania się. Dochodzimy do ulgi, która jest pustką i od nowa budujemy napięcie. 

Główne czynności autodestrukcyjne:

MYŚLI I PRÓBY SAMOBÓJCZE w tym fantazjowanie o swojej śmierci, własnym pogrzebie, świecie beze mnie.

NEGATYWNE MYŚLENIE na własny temat, nasycone wrogością i pogardą.

PONIŻANIE SIEBIE I ODMAWIANIE SOBIE PRAW np. ekstremalne ćwiczenia, katowanie się w sporcie. Skoro czegoś nie zrobiłeś, to się ukażesz.

PRZEPOWIADANIE SOBIE KATASTROFICZNYCH I NISZCZĄCYCH WYDARZEŃ – codzienna apokalipsa.

PROWOKOWANIE NEGATYWNYCH I USZKADZAJĄCYCH REAKCJI OTOCZENIA – wystawianie się na odstrzał.

RYZYKOWANIE WŁASNYM ZDROWIEM I ŻYCIEM, IGNOROWANIE ZDROWIA I BÓLU.

ZANIEDBYWANIE SAMOOBRONY PRZED ZAGROŻENIAMI, RYZYKOWNE WYSTAWIANIE SIĘ NA NIEBEZPIECZNE SYTUACJE.

ZABURZENIA ODŻYWIANIA – kontrolowanie, monitorowanie, niejedzenie, objadanie się.

ZACHOWANIA NAŁOGOWE prowadzące do kosztów emocjonalnych, mentalnych.

ZACHOWANIA OBSESYJNO-KOMPULSYWNE – stan, w którym permanentnie monitorujemy i jesteśmy ciągle czujni, spięci.

WEWNĘTRZNY SABOTAŻ – staramy się, budujemy, a na koniec niszczymy i coś na czym nam zależy, nie dochodzi do skutku.

SAMOOKALECZANIE – przykrywanie bólu psychicznego, bólem fizycznym.

Część osób pewnie się zdziwi na hasło autodestrukcja – „Jak to, ja miałbym siebie niszczyć? Ja miałbym chcieć siebie unicestwić?” Te osoby szczególnie zapraszamy do wysłuchania tego odcinka.

Z podcastu dowiecie się:

• Czym jest autodestrukcja?
• Jaka jest geneza autodestrukcji? 
• Kogo dotyczy autodestrukcja?
• Kiedy mogą pojawić się pierwsze czynności autodestrukcyjne?
• Jakie są konkretne przykłady zachowań autodestrukcyjnych? 
• Czy autodestrukcja się pogłębia?
• Czy można wyjść z autodestrukcji i jak?
• Co jest przeciwieństwem AUTODESTRUKCJI?

Mocne pytanie – czy kiedykolwiek je sobie zadałeś? Odpowiedź brzmi – masz w sobie komponent jednej i drugiej roli. W każdym z nas drzemią te dwie siły, ponieważ to w jaki sposób byliśmy skrzywdzeni, determinuje sposób w jaki potrafimy krzywdzić.

W psychoterapii przejdziesz role kata i ofiary świadomie i nauczysz się brać za nie odpowiedzialność. To spowoduje, że nawet jak w nie wejdziesz, będziesz wiedzieć jak z nich wyjść.

Z podcastu na temat roli kata i ofiary dowiesz się:

• Kim jest ofiara i kim jest kat?
• Co to jest WIELKA CZWÓRKA, czyli jakie są rodzaje kata i ofiary?
• Jakie zachowania prezentuje kat, a jakie ofiara?
• Kiedy i dlaczego wchodzimy w rolę kata i/lub ofiary?
• Jak wyjść z tych ról?

Bardzo ważne:

• Jeśli wejdziesz w pozycję ofiary, uruchomisz kata. Twój kat, będzie Twoim katem – jeśli Ty będziesz ofiarą. Twój komponent ofiary – wzbudza komponent kata. Jak zdasz sobie z tego sprawę i weźmiesz odpowiedzialność – przestaniesz być ofiarą i przestaniesz mieć swoich katów. Jako ofiara – jesteś paliwem dla kata.
  
• Jeśli byłeś ofiarą, potrafisz też być katem.
  
• Jeśli czujesz, że wchodzisz w rolę kata lub ofiary, zawsze patrz na siebie, na to co CZUJESZ, MYŚLISZ, co komunikuje Ci Twoje CIAŁO i jak się ZACHOWUJESZ. Tutaj jest odpowiedź co zrobić. Nie analizujesz tej drugiej strony w relacji, tylko SIEBIE.

WIELKA CZWÓRKA – to 2 rodzaje katów i 2 rodzaje ofiar.

KAT KLASYCZNY

Manifestuje się w konkretnych zachowaniach, konkretny, jednorazowy, nikt nie będzie miał wątpliwości, że to kat. Wyładowuje napięcie agresją w konkretnej sytuacji, uderza w ofiary poprzez zastraszanie, krzywdzenie – przemoc fizyczna, psychiczna lub seksualna, grozi, każe, mści się. Im kat to częściej robi, tym bardziej to kontroluje. Używa ich do kontroli ofiary. Jak się wyćwiczy i ofiara jest powtarzalna, zaczyna tego świadomie używać.

KAT W UŚPIENIU

Manifestuje się w pewnych stanach emocjonalnych osoby, wzbudza niepokój i napięcie.

Cały czas monitoruje, kontroluje napięcie aby cały czas było odczuwalne, zarządza napięciem aby było odczuwalne. Przekracza granice ofiary, ale tak aby nie wyładować napięcia, by je utrzymać. Wprowadza stan grozy, wyczekiwania, „zaraz coś się wydarzy”. Element grozy powoduje, że jest lęk – kat też czuje lęk, wyniosłość, pogardę, wrogość, poczucie odrzucenia, jest to forma karania, jest to rodzaj zemsty, ktoś się mści w ten sposób, może kontrolować, karać.

Oba te rodzaje „kata”, obwiniają ofiarę za to, że się wyładowali. „To przez Ciebie się wyładowałem”. Kaci manifestują się poprzez swoje racje i argumenty, kat jest racjonalny, będzie szedł na argumenty, liczą się fakty. Bazują na racjonalności.

OFIARA KLASYCZNA

Manifestuje się poprzez zachowanie i stany emocjonalne. Użalają się nad sobą oskarżają kata, wprost lub nie wprost, manifestuje swój ból. Bazują na emocjonalności, nie potrafi wskazać konkretnego zachowania, działania – co daje mu przewagę. Za tą rolę nie potrafimy wziąć odpowiedzialności.

W postawie ma permanentne przyzwalanie na złe traktowanie, wystawianie się. Osoba z mieszanką osobowości depresyjnej.

OFIARA WYRAFINOWANA – szantażuje emocjonalnie próbuje wymusić to co ma w wyobrażeniu, obwinia, nie widzi siebie w tym, manipuluje, stosuje bierną agresję, nie bierze odpowiedzialności.

Kat klasyczny + ofiara klasyczna – te osoby nie do końca są świadome, są to stany bardziej prymitywne, afektywne.

Kat w uśpieniu + ofiara wyrafinowana – kombinują jak „dowalić”, zwykle są to świadome zachowania.

Aby wyjść z ról – trzeba je wszystkie przejść świadomie.

Więcej na ten temat – w podcaście.

Zanim przesłuchasz –
– ten odcinek jest specyficzny, ponieważ sama już tematyka “KAT – OFIARA” i nasze zaangażowanie, spowodowały, że w przestrzeni podcastowej, wytworzyła się energia tych ról i my w nie weszłyśmy. Kto w jaką – słychać. Spróbuj to wyłapać, ciekawe zjawisko.

W artykule na temat ról, pisaliśmy, że w rodzinach dysfunkcyjnych dzieci wchodzą w role, są w nie “wciskane”, po to aby utrzymać rodzinę w całości.

W podcaście na temat ról dziecka w rodzinie dysfunkcyjnej, rozwijamy ten temat. Dowiecie się:

• Co to jest dysfunkcyjna rodzina?
• W jakie role wchodzi dziecko w rodzinie dysfunkcyjnej?
• Dlaczego w rodzinach dysfunkcyjnych wchodzimy w role?
• Dlaczego rodzina dysfunkcyjna musi przetrwać?
• Co powodują w nas role? Jakie wyrabiają w nas przekonania o nas samych?
• Role się przełączają między sobą, jak to się dzieje, co to jest za mechanizm?
• Czy rodzice narzucają nam role czy jako dzieci sami je sobie wybieramy?
• Jak role rozdzielają się pomiędzy rodzeństwem?
• Czy przyjęcie danej roli zależy od tego, którym dzieckiem jesteśmy?
• Co osoba może zrobić dla siebie, kiedy rozpozna w sobie którąś z ról?
• Jak przebiega proces wychodzenia z roli?

Jeśli chciałbyś rozwinąć konkretne zagadnienia związane z rolami dziecka w rodzinie dysfunkcyjnej – napisz do nas kontakt@zczymjestes.pl

Podcasty Z czym jesteś? dotyczą zagadnień terapeutycznych, nastawionych głownie na problemy osób DDA i DDD.

Dzieciństwa się już nie odzyska, ale czy istnieje możliwość wyzdrowienia i odzyskania normalnego życia?

W tym podcaście otrzymacie odpowiedzi na pytania:

• Kim są osoby z syndromem DDA?
• Kim są osoby z syndromem DDD?
• Jakie są główne charakterystyczne cechy tych osób?
• Jakie wytwarzają schematy postępowania?
• Jakie są scenariusze w życiu dla DDA i DDD?
• Czego doświadczają DDA i DDD?
• Co może zrobić terapia dla takiej osoby?
• Czy istnieją różnice pomiędzy kobietami, a mężczyznami DDA i DDD?
• Co osoba DDA i DDD może dla siebie zrobić?

Jeśli chciałbyś rozwinąć konkretne zagadnienia związane z syndromem
DDA i DDD – napisz do nas kontakt@zczymjestes.pl

Jesteśmy autorkami podcastu Z czym jesteś? Jest to podcast na temat psychoterapii i różnych problemów z jakimi zmaga się na co dzień większość z nas. Zajmujemy się głównie tematyką związaną z osobami z syndromem DDA i DDD. Z czym jesteś? to przewodnik po terapii, inaczej mówiąc terapia w praktyce.

Robimy to po to, aby z perspektywy terapeuty czyli Eli oraz osoby będącej po terapii czyli mnie, pokazać czym jest terapia, oswoić z terapią tak by się jej nie bać, by ją podjąć i uporać się z ciężarem dzieciństwa, a później korzystać ze wszystkich narzędzi w jakie wyposażasz się dzięki terapii, przez co lepiej żyjesz ze sobą, z innymi ludźmi i z całym światem.

Jakkolwiek górnolotnie to brzmi, uwierz nam, tak rzeczywiście jest.

Nie jest to szybki i prosty sposób, ale według nas jedyny aby pokonać problemy i żyć świadomie, na własnych warunkach.

Jest to miejsce dzielenia się swoim doświadczeniem w terapii.

Nagrywamy podcasty na tematy zgodnie z autorskim programem terapeutycznym Eli Krzywosz, dotyczących jednostki, ale też rozmawiamy o aktualnych problemach społecznych z punktu widzenia terapii.

Wskazujemy co można z danym problemem zrobić, jakie są opcje radzenia sobie z trudnościami.

Dla kogo jest ten podcast?

Z pewnością dla osób, które myślą o terapii, borykają się z jakimiś trudnościami i chcą zmienić swoje życie.

Także dla osób, które są w trakcie terapii i chcą pogłębić dany temat lub też dla osób będących po terapii, które potrzebują domknąć sobie pewne tematy lub rozważają jej kontynuację.

Ważną grupą, do której chcemy dotrzeć jest otoczenie osób będących w terapii – dzięki podejmowanym przez nas treściom, będą mogli lepiej zrozumieć co przeżywa ich bliska osoba w procesie terapeutycznym.

Szerzej na temat tego co robimy, posłuchasz w rozmowie Ani z Elą i Eli z Anią.

Bardzo ważne dla nas jest abyś zgłaszał tematy, które Cię interesują, postaramy się je opracować i udostępnić w Z czym jesteś?

Serdecznie zapraszamy Cię do naszego podcastu.

Jeżeli chcesz otrzymywać powiadomienia o nowych odcinkach, zapisz się do naszego newslettera.

Bądź z nami i do usłyszenia!

Zarówno w artykułach jak i w podcastach, zdarza się, że stosujemy zamiennie słowa
‘terapia’ i ‘psychoterapia’.

Z tego nagrania dowiecie się:

• Dlaczego zgłaszamy się na psychoterapię?
• Dla kogo jest psychoterapia?
• Do czego służy psychoterapia i co nam daje?
• Jakie cele stawiamy sobie w psychoterapii?
• Jak wygląda proces przystępowania do psychoterapii?
• Czym kierować się przy wyborze swojego psychoterapeuty?
• Na co zwracać uwagę w relacji z psychoterapeutą?
• Jaką rolę odgrywa psychoterapeuta w naszym życiu?
• Dlaczego potrzebujemy terapii?