Categories
Podcasty

Kim są osoby DDA i DDD?

Podcasty Z czym jesteś? dotyczą zagadnień terapeutycznych, nastawionych głownie na problemy osób DDA i DDD.

Dzieciństwa się już nie odzyska, ale czy istnieje możliwość wyzdrowienia i odzyskania normalnego życia?

W tym podcaście otrzymacie odpowiedzi na pytania:

  • Kim są osoby z syndromem DDA?
  • Kim są osoby z syndromem DDD?
  • Jakie są główne charakterystyczne cechy tych osób?
  • Jakie wytwarzają schematy postępowania?
  • Jakie są scenariusze w życiu dla DDA i DDD?
  • Czego doświadczają DDA i DDD?
  • Co może zrobić terapia dla takiej osoby?
  • Czy istnieją różnice pomiędzy kobietami, a mężczyznami DDA i DDD?
  • Co osoba DDA i DDD może dla siebie zrobić?

Jeśli chciałbyś rozwinąć konkretne zagadnienia związane z syndromem
DDA i DDD – napisz do nas kontakt@zczymjestes.pl

Categories
Artykuły

Jak przystąpić do terapii?

Prezentujemy jak wygląda proces przystępowania do terapii, w pięciu krokach. Sam proces przystępowania do terapii jest prosty. To decyzja jest najtrudniejsza.

Categories
Artykuły Uncategorized

Co dzieje się z nami podczas psychoterapii?

W psychoterapii przeżywamy wszystko to, co kiedyś zostało wyparte ze świadomości, bez mechanizmów obronnych.

Nie można czuć emocji, których się nie czuło w życiu. Jeśli przychodzą nagle, przychodzą z procesu, w którym się jest. Jeżeli w terapii czuje się uczucia – silne i ten stan jest nieadekwatny, nadmiarowy do życiowych sytuacji, w których obecnie się znajdujemy – oznacza to, że one uruchamiają się z jakiś konkretnych doświadczeń, które przeżywaliśmy w przeszłości, ale nie mieliśmy się wystarczających zasobów emocjonalnych aby ten lęk, ból, niepokój, smutek, wstyd czy bezradność – świadomie przeżyć. Właśnie z uwagi na brak zasobów. Jeżeli nie było się gotowym aby to przeżyć, wtedy włączają się mechanizmy obronne, które mają nas ochronić.

Psychoterapia służy temu, aby świadomie uporządkować treści pochodzące z nieświadomości.

Jeżeli nie mamy wystarczających zasobów aby to przeżyć, to ten stan – trauma, doświadczenie kryzysowe, jest wyparty do nieświadomości i mechanizm ochronny blokuje to. Wyparty stan zostaje w nas i w momencie kiedy rozpoczynamy terapię i wchodzimy w proces, w przepracowywanie, wtedy nasz wgląd i pogłębianie samoświadomości powodują, że nieświadomość zaczyna na to reagować.

Nieświadomość to jest taki twór, gdzie wszystkie nasze fantazje, marzenia, kryzysowe doświadczenia i nieskończone doświadczenia są ‘powypierane’. Ten twór sam decyduje kiedy jesteśmy gotowi na to aby się tymi treściami zająć i je przepracować. Poprzez wglądy jakich doświadczamy, porządkujemy swoje doświadczenie, pogłębiamy wiedzę, co powoduje, że zaczynamy budować zasoby i nieświadomość zaczyna reagować na te zasoby. Dołączają się fleszback’i – obrazy, myśli intruzywne.

W psychoterapii treści przechodzą z nieświadomości do świadomości.

W terapii przeżywamy, bez mechanizmów obronnych wszystko to, co kiedyś zostało wyparte. Zaczyna się to wyłaniać z nieświadomości i ‘czyścic’. Treści zaczynają pracować, chcą się wydobywać. Z nieświadomości przechodzą do świadomości. Dosłownie – nieświadomość chce nam te treści wyczyścić. Temu służy terapia aby uporządkować sobie świadomie treści, pochodzące z nieświadomości. Należy to przyjmować takie jakim to jest, akceptować, nie negować, nie blokować aby mogło to przepływać. Skoro to przychodzi to znaczy, że już te zasoby budujemy, że już je mamy aby się tym zająć. Zaczynamy mieć zasoby aby albo to świadomie przeżyć albo świadomie ukoić.

Categories
Artykuły Uncategorized

Czy można przepraszać za swoje emocje?

Nie można przepraszać za swoje emocje. Można przepraszać za zachowania, które są krzywdzące.

To co czujemy jest wynikiem naszych doświadczeń.

Nie mamy wpływu na to co czujemy, emocje są wynikiem naszych doświadczeń. To, że czujemy w danej chwili tak czy inaczej, jest nie do zmiany. Nie możemy zmienić swoich uczuć. Możemy je próbować zrozumieć, zaakceptować, zobaczyć skąd one płyną.

Co jest istotne – możemy wziąć odpowiedzialność za zachowania, które towarzyszą tym emocjom, jeżeli te zachowania są atakujące, przekraczające, niszczące drugą osobę.

Aby wziąć odpowiedzialność za zachowanie należy zrozumieć emocje, które mu towarzyszą, należy je zrozumieć i przyjąć.

Odreagowujemy emocje nie na tych, do których je czujemy, ale na tych, z którymi czujemy się najbezpieczniej.