Categories
Podcasty

Żałoba jest jak linia papilarna

Jest tyle rodzajów żałoby ile jest osób. Żałoba jest indywidualna i jest jak lina papilarna, która jest nie do podrobienia, jedyna w swoim rodzaju. Tyle ile jest osób, tyle jest typów wrażliwości, charakteru, temperamentu, rodzajów więzi, która łączyła nas ze zmarłym. Żałoba jest procesem ponieważ nigdy nie jest doświadczeniem statycznym, pojedynczym, zatrzymanym w jednym punkcie. Jest doświadczeniem dynamicznym. Zaczyna się w momencie kiedy tracimy kogoś bliskiego.

Z rozmowy z psychoterapeutką Ewą Bytniewską na temat procesu żałoby dowiesz się:

  • Co to jest proces żałoby?
  • Co czujemy w żałobie? W jaki sposób przeżywamy żałobę? Jak to się w nas odbywa?
  • Z jakich etapów składa się proces żałoby? Klasyczne 5 etapów żałoby.
  • Czy można utknąć na jakimś etapie żałoby?
  • Na czym polega ‘targowanie się’ w żałobie?
  • Do czego jest nam potrzebna żałoba? Jakie ma funkcje?
  • Czym jest żałoba “odroczona”, “stygmatyzowana”, “zbiorowa”, “żałoba po zwierzęciu”?
  • Dlaczego ukrywamy swoją żałobę, swój proces przeżywania jej?
  • Co potrzebuje usłyszeć osoba w żałobie? Jak reagować, jakiego rodzaju wsparcia możemy udzielić?
  • Czego nie robić i nie mówić osobie w żałobie?
  • Od czego zależy przebieg żałoby?
  • Czy można żałobę przeżywać prawidłowo i nieprawidłowo?

Słowa warte szczególnej uwagi:

  • Przeżywanie żałoby jest zawsze dobre, wartościowe i potrzebne. Problematyczna jest sytuacja kiedy żałoby się nie przeżywa.
  • Dobrze przeżyta żałoba, dobrze czyli z uważnością na siebie, na własny proces, jest warunkiem dobrego powrotu do życia, do rodziny, do relacji, do wykonywanych zajęć. Z pewną wrażliwością nabytą w wyniku żałoby, ale też z blizną.
  • Jesteśmy krajem gdzie brakuje edukacji w zakresie mówienia o uczuciach i emocjach, a żałoba to mówienie o uczuciach i emocjach.
  • Panuje stereotyp, że mówienie o żałobie, płakanie, przeżywanie, egzaltacja jest rodzajem nieradzenia sobie, słabości, a nie czymś co jest normalne, naturalne i powinno się odbywać.
  • Żałoba jest poszukiwaniem własnego sposobu mierzenia się, zmaganiem się dotykaniem tego tematu od wielu stron. To nie jest proces linearny, grzeczny, poukładany. Jest rwany i chropowaty.

Zapraszam do słuchania.

Categories
Po terapii

Dzięki terapii poznajesz swoją wewnętrzną wartość

W trakcie terapii poznajesz własną wartość. Większość ludzi ma bardzo zaniżone poczucie własnej wartości i próbują innym udowadniać poprzez osiągnięcia życiowe “to jestem ja”. To nie to co zbudowałeś, kupiłeś czy osiągnąłeś definiuje Ciebie. To dobry człowiek wewnątrz jest wartością.

W #7 odcinku podcastu Po Terapii rozmawiam z Dawidem. Pierwszym mężczyzną, który zechciał podzielić się swoim doświadczeniem na temat odbytej psychoterapii w tym projekcie. Oto kilka wybrane spostrzeżenia Dawida:

  • Terapia jest jak sztuka gotowania. Czy potrafisz wejść do kuchni nigdy nie gotując i zrobić potrawy? Nie i tak samo jest z człowiekiem. Nie dostaliśmy instrukcji obsługi i moim zdaniem psychoterapia jest pisaniem książki o samym sobie. Dowiedzeniem się o jak odbieramy emocje na bazie tego co sami przeżyliśmy.
  • Myślałem, że czytając na te tematy w zupełności wystarczy radzić sobie z tym. Nie. Te emocje trzeba przeżyć, przerobić, nazwać je i wsadzić z powrotem w bezpieczne miejsce, w którym być powinny, tak żeby nam nie przeszkadzały w codziennym życiu.
  • Trzeba mieć w życiu czas żeby żyć, żeby przeżywać wszystkie emocje, wszystkie piękne chwile. Nie spieszyć się.
  • Terapia pomogła mi bardzo zrozumieć samego siebie i rozumieć też innych.
  • Warto iść na terapię. Nikt na terapii nie zmusi cię do mówienia tego o czym nie chcesz mówić. Mówisz tylko to o czym ty chcesz powiedzieć. Terapeuta wchodzi w te obszary, w które mu pozwolisz wejść. Sam określasz co chcesz osiągnąć przez terapię, więc naprawdę nie ma się czego bać.
  • Kiedy coś się dzieje z psychiką, czy dasz radę? Nie dasz rady. Jeśli coś teraz nie gra za 10 lat będzie gorzej, a za 20 jeszcze gorzej.
  • Po terapii żyję dobrze. Cały czas pracuję nad sobą. To nie jest tak, że z chwilą w ostatniej sesji zakończyłem pracę nad sobą, tylko na bazie tego czego się dowiedziałem o sobie, o tym jak sobie radzić, cały czas pracuję nad sobą, ulepszam jakość mojego życia, żeby każdy dzień był pełniejszy, był przeżyty bardziej niż dzień wcześniej.
  • Każdy ma emocje i każdy powinien wiedzieć jak sobie z nimi radzić. Polecam terapię każdemu. Nie ma się czego bać i im wcześniej pójdziemy na terapię, tym większa korzyść dla nas i dla naszego otoczenia.
Muzyka: White by Kevin MacLeod, https://filmmusic.io/song/4626-white License: http://creativecommons.org/licenses/by/4.0/

Zapraszam do słuchania i komentowania podcastu na temat psychoterapii Therapy is OK. Jeśli chcesz opowiedzieć swoją historię, skontaktuj się ze mną ania@therapyisok.com
Do usłyszenia 🙂

PS. Posłuchaj historii innych osób.

Categories
Podcasty Uncategorized

Pozytywne myślenie – prawda czy fałsz?

Podobnie jak moja rozmówczyni, mam specyficzne podejście do tego wyrażenia. Dlatego postanowiłam je odczarować. Dowiedzieć się więcej. Znaleźć odpowiedź na pytanie czy istnieje, co nam daje? Zastanowić się co na ten temat powiedziałaby psychoterapia? Pozytywne myślenie jest zagadnieniem wartym uwagi, w szczególności uwagi naszego mózgu.

Z okazji Dnia Pozytywnego Myślenia, 2 lutego, rozmawiam ze specjalistą, brainologiem Marzeną Grochowską. Czym jest pozytywne myślenie, jakie daje korzyści, jak zacząć je uprawiać oraz jaką w tym rolę odgrywa nasz mózg – dowiesz się z nagrania.

Zacznij używać mózgu, zanim on użyje ciebie.

Słowa warte uwagi –

  • Pozytywne myślenie to jest myślenie, za którym podąża działanie.
  • Jeśli mam myśleć dobrze, pozytywnie, zdrowo to muszę się tego nauczyć.
  • Mózg chemicznie zmienia się pod wpływem doświadczeń. Jeśli produkuję doświadczenia pozytywne, gdzie jest dużo radości, wdzięczności, rozumienia mojego świata, to jestem osobą, która umie semantycznie, pozytywnie myśleć. To nie jest tak, że ja pomyślę i to się wydarzy. Muszę włożyć w to swoją obecność i aktywność.
  • 40% mojego dobrostanu jest zależna od mojej aktywności. 
  • Używamy niezdrowych słów w dialogach i w monologach do siebie. Słowa mogą leczyć albo kaleczyć i nieważne czy one są wypowiedziane, one mogą być tylko myślą.
  • Nauczymy się kierować te myśli, neuromodulować się w stronę, która nam sprzyja. Mamy jedno życie, jedno ciało, to zróbmy z niego użytek i dogadajmy się z tą naszą głową.
  • Sama myśl jest w stanie zmienić nam chemicznie mózg.

Cel na życie, żeby iść bezpiecznie swoją drogą. Nie chodzi o to kto zajdzie najdalej, ale o to, kto przejdzie swoje życie najpiękniej, dla siebie.

Odpowiadając na zadane pytanie czy pozytywne myślenie rzeczywiście istnieje czy jest to podręcznikowa fikcja, uwzględniając, że musi mu towarzyszyć zaangażowanie i akcja, stwierdzam, że warto spróbować.

Marzena Grochowska
Trener odporności psychicznej, coach kariery, brainolog, popularyzator naukowej wiedzy o dobrostanie i higienie mózgu, współtwórca aplikacji Happy2Go, współautorka książki “GPS Szczęścia”, mentor kobiecych biznesów, prywatnie kobieta morsująca. Więcej dowiesz się tutaj: https://neuronydoroboty.pl/

Zapraszam do słuchania.

Categories
Po terapii

Po psychoterapii łatwiej jest żyć

Rozmawiając z Iwoną o jej doświadczeniu w psychoterapii, nie sposób nie odnieść wrażenia, że życie po jest łatwiejsze i spokojniejsze. Jest więcej zrozumienia, akceptacji, luzu.

We are all made of stories [Charles de Lint]. Każdy z nas nosi w sobie jakąś historię, która czeka aby inni mogli ją usłyszeć.

Czas zapisuje w nas doświadczenia. Ludzie i wydarzenia zostawiają ślad. Trudne przeżycia – blizny.
Bez psychoterapii trudno ich dotknąć.

Posłuchajcie historii Iwony, która w pracy nad sobą dotarła do momentu kiedy sama nie dała rady pójść dalej.

  • Dlaczego Iwona podjęła terapię i w jakim momencie swojego życia?
  • O trudnych początkach w terapii.
  • O wpływie terapii na karierę, przyjaźń, związki, relacje z dziećmi.
  • O wymiernych korzyściach terapii – akceptacji siebie, zwiększeniu poczucia wartości, głębszym przeżywaniu emocji, stawianiu granic, lepszej decyzyjności, zobaczeniu siebie.
  • O tym jak terapia pomogła Iwonie zobaczyć siebie taką jaka jest i zaakceptować to kim jest.

Terapia była kolejnym krokiem w moim personalnym rozwoju, który miał mi pomóc zobaczyć co nie działa. Miałam poczucie, że widzę w sobie potencjał, którego nie mogę wydobyć i nie wiem dlaczego.

Kiedyś żyłam za szkłem. Chciałam to szkło rozbić, nie potrafiłam sama. Terapia mi pomogła.

Kiedyś musiałam zapracować na to by być dla kogoś ważna. Dzisiaj wiem, że można być dla kogoś ważnym będąc sobą.

Muzyka: White by Kevin MacLeod, https://filmmusic.io/song/4626-white License: http://creativecommons.org/licenses/by/4.0/

Zapraszam serdecznie do słuchania PO TERAPII.

Categories
Podcasty

Wewnętrzny krytyk – czy może stać się Twoim przyjacielem?

Nie nadajesz się. Nie dasz sobie rady. Nie udźwigniesz tego. To nie jest dla ciebie. Za wysokie progi. Z czym do ludzi. Nie ośmieszaj się. Znasz to? Czy słyszałeś o wewnętrznym krytyku?

Wewnętrzny krytyk to niszczycielska, wewnętrzna siła, bardzo przekonywująca. Dlaczego ma taką moc? Dlaczego jej wierzymy?

Każdy z nas ma wewnętrzny, krytyczny głos, ale czy to jest to samo co okrutny wewnętrzny krytyk? U niektórych ta krytyczna narracja staje się dominująca i wyłącza z wielu aktywności, osiągania celów, sukcesów i realizacji marzeń.

Jak przełamać niszczycielski cykl samokrytyki? Jak go wyłączyć…?! I co ciekawe – jak zbudować z nim relacje?

Czy Twój wewnętrzny surowy sędzia jest Twoim wrogiem czy przyjacielem?

W #14 odcinku podcastu Therapy is OK rozmawiam z psycholożką, terapeutką ACT Magdaleną Widłak-Langer, prowadzącą wirtualny gabinet psychologiczny Psychetee.pl i próbujemy znaleźć odpowiedź na pytania –

  1. Czym jest wewnętrzny krytyk?
  2. Jak działa i skąd się bierze?
  3. Kto go słyszy i dlaczego?
  4. Jaki jest wewnętrzny krytyk DDA/DDD?
  5. Co potrafi ‘powiedzieć’ wewnętrzny krytyk?
  6. Co próbuje z nami zrobić, jaką ma funkcje, przeznaczenie?
  7. Czy jesteśmy go świadomi czy nie?
  8. Dlaczego pozwalamy sobie na taki poziom okrucieństwa wobec siebie?
  9. Jak uciszyć wewnętrznego krytyka? Ćwiczenia by go okiełznać.
  10. Jak wewnętrzny krytyk przekłada się na osądzanie innych? Czy wobec innych, tak jak wobec siebie także stosujemy surowe standardy oceny?

Wewnętrzny krytyk to –

  • Wewnętrzny głos, który jest wgranym programem od najbliższego otoczenia.
  • Wewnętrzny program, który dostajemy od rodziców, autorytetów, w dzieciństwie.
  • Bolesny głos.
  • Głos, który ma nad nami władzę i może siać ogromne spustoszenie. Wpływa na myśli, emocje, decyzje i zachowania. Na wszystko co jest wewnątrz nas.
  • Komunikaty, które były kierowane bezpośrednio do nas i takie, które w ogóle nas nie dotyczyły, ale były komunikatem bardzo często słyszanym w najbliższym otoczeniu.
  • To coś co nam w życiu towarzyszy, ale nie jest nami.

Zapraszam serdecznie do słuchania.

Categories
Po terapii

Terapia działa tak naprawdę po terapii

Po terapii przychodzi uczucie podobne do tego kiedy siedzisz na tarasie, jest przepiękny zachód słońca, trzymasz kieliszek dobrego wina i życie jest piękne.

O tym jak żyje się po terapii rozmawiam z Iwoną, która podkreśla działanie terapii już później, po jej zakończeniu, kiedy życie serwuje trudne sytuacje.

O psychoterapii Iwona mówi w ten sposób:

Psychoterapia to jest życie. To jest prawda, która jest nam potrzebna żeby prawidłowo funkcjonować. To jest prawda, która powoduje, że wszystkie puzzle są na swoim miejscu. Terapia jest ramką i te wszystkie puzzle, które kiedyś się wyrwały, powoli wracają na swoje miejsce i w pewnym momencie z kilku tysięcy klocków, widzisz przepiękny obraz.

Autor: Iwona

Inne, warte uwagi spostrzeżenia Iwony na temat terapii, to:

  • Terapia pomogła mi spojrzeć na siebie z lotu ptaka. Zmieniło się moje postrzeganie samej siebie. Zaczęłam siebie WIDZIEĆ.
  • Wartością terapii jest to, że człowiek pracuje nad sobą.
  • Na początku trudno było mi mówić o sobie. Nie dowierzałam, że ktoś chce usłyszeć co u mnie.
  • Cały wachlarz emocji jest dużo większy niż radość, smutek czy złość. Widzimy tylko powierzchnię, nie dokopujemy się do głębi, która jest de facto tą prawdziwą emocją.
  • Kiedy pewnych rzeczy nie zrozumiesz i nie zamkniesz, to tkwisz w tym miejscu cały czas.
  • To było metafizyczne przeżycie, utulenie własnego wewnętrznego dziecka i zrozumienie go.
  • Kwintesencją terapii jest skonfrontowanie się ze swoim dzieciństwem i wiedza dlaczego jesteśmy dzisiaj tacy jacy jesteśmy.  
  • Cały czas bazujemy na emocjach, których w dzieciństwie nie dostaliśmy i próbujemy je uzyskać w życiu dorosłym.
  • Kiedy stajemy twarzą w twarz z nieukojonym dzieckiem, z żalem dorosłego już, to jest faza żeby już jako osoba dorosła ułożyć relacje ze swoim rodzicem, do którego miało się zawsze żal.
  • Zamknięcie etapu dziecka, pozwoliło mi dojść do kolejnego etapu, w którym poukładałam się z moimi myślami w stosunku do moich rodziców.
  • W trakcie terapii powiedziałam kilka rzeczy, których wcześniej nigdy w życiu bym nie powiedziała. To jest efekt uzewnętrzniania się żali. Gdybym ich nie powiedziała na głos, to być może nigdy bym się w głowie nie poukładała.
  • Posiadając dziecko niepełnosprawne rodzic jest nie tylko rodzicem, ale też tym korektywnym opiekunem. Aby nim być, trzeba być przede wszystkim samemu ukształtowanym prawidłowo, pogodzonym ze sobą, trzeba funkcjonować dobrze.
  • Dużą wartością terapii jest to, że bardzo szybko jestem w stanie zobaczyć schemat , zareagować, skorygować siebie, zanim jakiekolwiek szkody to przyniesie.
  • Po terapii znamy swoje granice, wiemy jakich granic nie damy sobie przekroczyć, sami ich nie przekraczamy i bardzo mocno to komunikujemy światu.
  • Po terapii odczuwam spokój, ale to nie jest nuda. Ten spokój daje ci możliwości realizacji siebie i odpoczynku. 

PO TERAPII to cykl podcastów i rozmów z osobami, które są po terapii. Jeśli chcesz opowiedzieć swoją historię – napisz ania@therapyisok.com 
Serdecznie Cię do tego zapraszam.

Posłuchaj historii innych osób.

Muzyka: White by Kevin MacLeod, https://filmmusic.io/song/4626-white License: http://creativecommons.org/licenses/by/4.0/

Categories
Podcasty Uncategorized

Samobójstwo – niepotrzebna śmierć, której można było uniknąć

10 września 2020 to Międzynarodowy Dzień Zapobiegania Samobójstwom, którego motywem przewodnim jest „wspólna praca na rzecz zapobiegania samobójstwom”. Takie inicjatywy powstają aby edukować oraz przypominać, że obok specjalistycznych zespołów i organizacji, każdy z nas, z poziomu jednostki może wiele zrobić aby pomóc drugiemu człowiekowi.

W #13 odcinku podcastu Therapy is OK rozmawiam z dr n. med. Anną Baran, psychiatrą, suicydologiem w Szwecji, Członkiem Zespołu Roboczego ds. Prewencji Samobójstw i Depresji przy Radzie Zdrowia Publicznego Ministerstwa Zdrowia w Polsce, na temat zjawiska samobójstwa w tych dwóch krajach.

  • Stopniowo dojdziemy w przyszłości do tego, że osoby w kryzysach samobójczych będą to traktować tak jak w przypadku udaru mózgu czy zawału serca. ‘Nie siedzę w domu ponieważ się wstydzę, (że mam zawał serca), tylko idę do lekarza i szukam pomocy’.
  • Moim marzeniem jest, aby dla pacjenta, który ma depresję było oczywiste, że idzie do lekarza i się leczy. Tak samo jakby miał cukrzycę czy nadciśnienie.
  • Zachowania samobójcze często są związane z tym, że emocji jest tak dużo i są tak intensywne, że człowiek sobie z nimi nie radzi. Jakbyśmy byli bardziej świadomi problemu, to byśmy zapobiegali im wcześniej, nie czekali aż będzie się paliło. Jak się trochę pali, to gasimy. Jak nie umiemy sobie poradzić z gaszeniem pożaru, wołamy straż pożarną. Nie czekamy aż się wszystko spali.
  • Nasze działania zapobiegania samobójstwom polegają na tym, żeby mówić jak szukać pomocy, starać się angażować inne osoby, tworzyć siatkę pomocy. Nie czekać, tylko działać. Nie doprowadzić do sytuacji, że się już nie da zgasić pożaru.
  • Dlaczego osoby popełniają samobójstwo? Ponieważ są w kryzysach. Dlaczego są w kryzysach? Ponieważ sobie nie radzą z sytuacją. Samobójstwo jest ratunkiem w ich poczuciu i mając ograniczone postrzeganie, nie umieją dostrzec żadnego innego wyjścia.
  • Osoba, która ma depresję, problemy z zachowaniami samobójczymi, czuje, że jest sama, niepotrzebna, odłączona od systemu. To jest iluzja, ponieważ taka osoba nigdy nie jest odłączona od systemu. Ona jest głęboko w systemie, natomiast ona nie ma z tym systemem kontaktu.
  • Musimy mieć kulturę, która sprzyja życiu. Pewien rodzaj kultury, na który musimy wspólnie pracować, wspólnie tworzyć. Wtedy znacznie można ograniczyć samobójstwa. Należy kształtować kulturę w kierunku ochrony życia, ratowania go. Trzeba tak samo traktować zaburzenia psychiczne, depresję jak traktujemy choroby somatyczne.
  • Największym sukcesem w mojej pracy jest kiedy zdołam przebić się przez stygmę. Kiedy Pacjent zażywa leki psychotropowe, tak jak cukrzyk insulinę, bez stygmy.
  • Żyjemy w bardzo ciekawych czasach, na granicy przejścia z jednej kultury w drugą. Z kultury depresyjności, w kulturę gdzie psychoterapia, dbanie o siebie, jest modne i tym zwracamy uwagę innych.
  • Najważniejsze jest to żebyśmy bardziej podchodzili do psychiatrii jako do rodzaju rehabilitacji.
  • Samorozwój i wgląd w siebie, to jest trend, który będziemy obserwować. Trend przyszłości. Dlaczego? Ponieważ wszystkim się kiedyś męczymy. Przychodzą do mnie Pacjenci i mówią, że już są tak zmęczeni tym swoim chorowaniem, że chcieliby coś budować, krok po kroku. Dla mnie to jest rodzaj rehabilitacji.
  • Jesteśmy już w bardziej pozytywnych klimatach przyszłości. Koronowirus przyniósł nie tylko negatywne rzeczy, ale przyniósł nam też trochę rzeczy pozytywnych. Uświadomił nam konieczność zmiany, na wielu płaszczyznach. To jest zjawisko światowe. Na poziomie światowym jak i na poziomie indywidualnym, na poziomie jednostki. Uświadomił nam, że życie jest warte – dr n. med. Anna Baran.

Rozmawiamy także o:

  • Próbach samobójczych wśród młodzieży.
  • Roli mediów w informowaniu na temat samobójstw.
  • Zjawisku samobójstw w czasie pandemii koronawirusa.
  • Projekcie ELLPSE współfinansowanym przez program Erasmus i Unię Europejską – którego głównym celem jest utworzeniem programu edukacyjnego dla studentów w obszarze prewencji samobójstw.

Dane ze świata:

  • Każdego roku samobójstwo jest jedną z 20 głównych przyczyn zgonów na całym świecie.
  • Każdego roku ponad 800 000 ludzi odbiera sobie życie – to 1 osoba co 40 sekund.  
  • Na każde samobójstwo przypada około 135 osób, którzy cierpią z powodu utraty kogoś kogo znały lub jest dotkniętych przez to w inny sposób. To 108 milionów ludzi rocznie, których dotyczy zjawisko samobójstwa. 
  • Zachowania samobójcze obejmują samobójstwo, a także myśli samobójcze i próbę samobójczą. 

Źródło: The International Association for Suicide Prevention (IASP).

Źródło: (IASP).

Categories
Po terapii Uncategorized

Każdy powinien poddać się terapii

Rozmawiam z osobą DDA o jej psychoterapii. Obiektywnie – to przecież tylko wywiad. Subiektywnie, dla mnie – to bardzo emocjonująca podróż do czyjegoś świata, pełnego trudnych doświadczeń.

O nieudanej terapii, o dwóch udanych terapiach grupowych i indywidualnych rozmawiam z Justyną. To co terapia dała Justynie, najlepiej obrazuje ten fragment:

– Przestałam być na zawołanie ludzi. Zaczęłam dbać o siebie, fizycznie i psychicznie. Wyczyściłam swoje otoczenie. Zostały przy mnie najbliższe osoby. Straciłam ochotę spotykać się z ludźmi, którzy nic nie wnoszą do mojego życia. W momencie kiedy zajęłam się swoim życiem, życie innych przestało mnie interesować. Zaczęłam sama wyjeżdżać na wakacje. Stałam się bardziej towarzyska. Zaczęłam bardziej korzystać z życia. Zaczęłam chodzić na koncerty. Zaczęłam zwracać uwagę na swoje potrzeby i bardziej robić to co lubię. Jak czegoś nie mam ochoty robić, to tego nie robię. Codziennie odkrywam coś nowego.

Autor: Justyna

Inne, warte uwagi spostrzeżenia Justyny na temat terapii, to:

  • Im głębiej byłam w terapii, tym bardziej byłam przekonana, że to był najlepszy krok.
  • Terapia boli. Nie może być tak, że nie boli. Jak coś ma się zmieniać, to musi boleć. Bolało bardzo, czasami bardziej, czasem mniej.    
  • Terapia to jest oczyszczająca kąpiel, w której zmywa się syf, brud, wszystkie upokorzenia, wstyd. Wszystko co nam przez całe życie ciążyło. 
  • Terapia to dla mnie nowe narodzenie.To dla mnie początek nowego życia.Symbolicznie narodziłam się po raz drugi. Zmieniłam swoje życie i zmieniłam siebie. I to jest super.
  • Praca nad sobą to jest praca na całe życie. Terapia dała mi mechanizmy, które pozwalają mi przetrwać te gorsze momenty, bo one są i będą.
  • Im bardziej ktoś uważa, że nie potrzebuje terapii, tym potrzebuje jej bardziej.
  • Jak ktoś idzie na terapię to jest taki bilet w jedną stronę. Jak już wejdziesz na tą drogę, to już nie ma z niej odwrotu.

O naszej rozmowie powiedziała: – Posłuchałam tego z boku i uzmysłowiłam sobie, jak wiele zrobiłam w ostatnich latach i jak pozytywnie to brzmi.  

Serdecznie zapraszam do posłuchania tej rozmowy.

Muzyka: White by Kevin MacLeod, https://filmmusic.io/song/4626-white License: http://creativecommons.org/licenses/by/4.0/
Categories
Podcasty

Co to jest interwencja kryzysowa?

Interwencja kryzysowa to krótkoterminowa pomoc w sytuacji kryzysu psychicznego. Pomaga przywrócić równowagę jednostki w jej funkcjonowaniu i zminimalizować pogłębiające się złe samopoczucie, cierpienie, traumę.

Kryzys w takiej czy innej postaci jest nieodłącznym elementem naszego życia. Nikt nie jest wolny od sytuacji trudnych, zaskakujących. To nas łączy. Różni nas sposób radzenia sobie z tym.

Interwencja kryzysowa to pomoc osobie w sytuacji trudnej, w której nie widzi rozwiązania, w której sobie nie radzi i nie posiada zasobów aby z niej wyjść.

Nazwanie tej formy pomocy interwencją kryzysową moim zdaniem jest niefortunne. Interwencja kojarzy się z atakiem, czymś gwałtownym. Nazwa sugeruje, że jest to coś nagłego, natychmiastowego, że jest to wtargnięcie w moje życie siłą – nie. To jest pomoc, wsparcie, ekspercka porada jak poradzić sobie z emocjami w kryzysie.

Oczywiście są sytuacje kiedy należy wkroczyć i ratować, ale w dużej mierze jest to po prostu spotkanie z osobą przygotowaną – interwentem kryzysowym, wysłuchanie, rozmowa, czasem konkretne poradnictwo.

Podejmuję ten temat ponieważ zależy mi na tym, aby więcej osób wiedziało, że jest taka forma pomocy, że to nic groźnego i inwazyjnego, że w kryzysie – powinien to być odruch, pierwszy kontakt, pierwsza potrzeba.

Nie czekaj

Nie ma sensu przeczekiwać – dzieje się coś nagłego w moim życiu, coś czego nie rozumiem, coś z czym sobie nie radzę, coś nowego – sięgam po pomoc, po interwencję kryzysową.

Kiedy jesteśmy w kryzysie, czujemy się źle, stoimy przed potężną decyzją, doświadczamy czegoś trudnego, coś na nas spada – nie czekam.

Nie każdy problem wymaga psychoterapii

Nie każdy problem wymaga psychoterapii. Czasami wystarczy kilka spotkań, właśnie w ramach interwencji kryzysowej aby pomóc sobie poczuć się lepiej i znaleźć rozwiązanie, nawet to krótkoterminowe, na teraz.

Poradnictwo kryzysowe nie ma na celu zapewnienia psychoterapii, ale pomóc wzmocnić zasoby i odzyskać stabilizację.

Interwencja kryzysowa to przedsionek psychoterapii

Zanim zdecydujemy się na psychoterapię, co do której proces decyzyjny może potrwać nieco dłużej, w sytuacji trudnej, która nas przerasta, warto rozważyć umówienie się ze specjalistą „na już”, aby dostać choćby chwilowe wsparcie i poczuć ulgę, wiedzieć co robić dalej.

Zdarza się, że po interwencji kryzysowej, specjalista zaleca psychoterapię, choć ja uważam, że na psychoterapię – w takim czy innym wymiarze, powinien pójść każdy.

Pomaganie w kryzysie

Kryzys może sprawić, że osoba może poczuć się tak, jakby wszystko w jej życiu się rozpadało, a przezwyciężenie emocjonalnego zamieszania, niemożliwe. Ocena sytuacji jest wtedy bardzo subiektywna, może być zniekształcona. Osoby będące w kryzysie często nie wiedzą, że w nim są. Warto wtedy sięgnąć po opinię z zewnątrz, kogoś obiektywnego – interwenta kryzysowego.

Interwencje kryzysowe przeprowadzane są przez certyfikowanych doradców ds. interwencji kryzysowej w gabinetach, szpitalach, klinikach, ośrodkach pomocy społecznej czy ośrodkach odwykowych.

Przykładem kryzysu, w którym sprawdza się interwencja kryzysowa może być wypalenie zawodowe.

O tym posłuchacie w rozmowie z psychoterapeutą Wojciechem Kopytkiem, a także:

  • Dlaczego interwencja kryzysowa jest ważna?
  • W jakich sytuacjach można sięgnąć po interwencję kryzysową?
  • O interwencji kryzysowej w firmach i sferze pracy zawodowej.
  • O wypaleniu zawodowym jako kryzysie, w którym pomaga interwencja kryzysowa.
  • O psychoterapii ;-))

Muzyka: White by Kevin MacLeod, https://filmmusic.io/song/4626-white License: http://creativecommons.org/licenses/by/4.0/

Categories
Po terapii

Terapia to jest ROZWÓJ

W ramach cyklu podcastów PO TERAPII, rozmawiam z Moniką na temat jej doświadczenia zdobytego w kilku psychoterapiach. Jest to dopiero i aż #3 podcast z tej serii, a ja mam wrażenie, że bardzo dużo wydarzyło się w tym projekcie. Zapewne chodzi o ogromne znaczenie tych rozmów.

Dzięki terapii dałam sobie przyzwolenie na to, że będę się rozwijać do końca życia.Jak się człowiek rozwija, to do ostatniego dnia żyje. Nie można z siebie zrezygnować nawet jak się ma tydzień do przeżycia – to tylko niektóre spostrzeżenia Moniki.

Po wysłuchaniu podcastu, Monika mówi w ten sposób – Cieszę się, że wzięłam udział w rozmowie. Mam nadzieję, że ktoś z niej skorzysta. Ciekawe doświadczenie – popatrzyłam na siebie z boku. Różnię się od moich wyobrażeń na swój temat. I to jest ok, jest w porządku.

Monika ukończyła terapię indywidualną, terapię małżeńską, terapię grupową dla DDA pierwszego stopnia i jest w przededniu rozpoczęcia kolejnej grupowej terapii. Ma bardzo ciekawe spostrzeżenia o każdej z nich. Zachęcam do wysłuchania tego odcinka. Myślę, że każdy znajdzie w nim coś dla siebie i o sobie.

Z podcastu dowiecie się:

  • Jakie były przyczyny podejmowania poszczególnych terapii Moniki.
  • Co dała Monice nieudana terapia.
  • Jak terapia wpłynęła na życie Moniki.
  • Jak terapia wpłynęła na jej relacje z dziećmi, z mężem, sferę zawodową.
  • W jaki sposób terapia pomogła uporać się ze stratą rodziców.
  • Kim jest dla Moniki psychoterapeuta.
  • Jakie są jej zdaniem blaski i cienie psychoterapii.
  • Kim jest dzisiaj.

Książki polecane przez Monikę:

  • John Bradshaw „Zrozumieć rodzinę”.
  • Bogdan de Barbaro „ I jak tu się dogadać?!”
  • Eskhol Rafaeli, David P. Bernstein, Jeffrey Young „Psychoterapia skoncentrowana na schematach”.

Od pomysłu PO TERAPII narodziło się THERAPY is OK. Od tej właśnie myśli, aby docierać do osób, które odbyły swoje terapie, mają doświadczenia i spostrzeżenia, którymi chcą się dzielić.

Początkowo chciałam po prostu wiedzieć, czy te osoby czują i myślą podobnie jak ja, czy wydarzają się im podobne rzeczy w życiu. Szybko jednak stwierdziłam, że trzeba to szerzej udostępniać, aby osoby które rozważają podjęcie terapii, wahają się albo się jej boją – mogły swoje wątpliwości rozwiać, zgłaszać się i zmieniać świat na lepsze.

Zawsze będę rekomendować pójście na terapię. Odpowiednio dobraną i dopasowaną. Osoby będące po terapii tak już chyba mają, że w większości polecają tę formę pracy nad sobą.

PO TERAPII to cykl podcastów i rozmów z osobami, które są po terapii.

Jeśli chcesz opowiedzieć swoją historię – napisz proszę do mnie ania@therapyisok.com lub zadzwoń +48 696 774 325.

Serdecznie Cię do tego zapraszam.

Muzyka: White by Kevin MacLeod, https://filmmusic.io/song/4626-white License: http://creativecommons.org/licenses/by/4.0/